Hulp bij eten en postoperatieve complicaties.
Let op!
Deze CAT is verouderd. Het is daarom mogelijk dat de conclusie en aanbeveling niet langer up-to-date zijn.
Help mee met het up-to-date houden van de CAT’s!
Algemene Gegevens
Auteurs
- Peter Vink
Autorisators
Nog geen autorisators.
Stap 1: Ask
Klinisch Scenario
Beoordeling
PICO
Beoordeling
Vraag
Beoordeling
Stap 2: Acquire
Stap 3: Appraise
Methodologie
aandacht wordt gegeven bij de maaltijd en aan voedingstatus door voedingsondersteuners. De follow-up periode was 4 maanden. Daarnaast zijn er ook patiënten geïncludeerd met cognitieve problemen. Dit is gerelateerd aan de praktijk, dus geeft een sterker bewijs van de aanbeveling.
Samenvatting Resultaten
De belangrijkste resultaten bij de groep waarbij een voedingassistent was ingezet waren
– Verminderde mortaliteit 4.1 versus 10.1% ( P = 0.048). Dit effect was na een follow-up van 4 maanden nog steeds significant aantoonbaar (13.1 versus 22.9%; risicoverschil van 9,8% met een 95% betrouwbaarheidsinterval van 1.1 – 18.3). Dit betekent dat er 16 patiënten geholpen moeten worden met de maaltijd om 1 overlijden te voorkomen. Daarnaast zal deze interventie de intensiteit en het aantal complicaties doen voorkomen.
– Er vond een verbeterde energie intake plaats van 1.105 kcal bij de interventie groep versus 756 kcal/ 24 uur bij de controle groep.
Tevens worden er andere verbeteringen omschreven maar deze acht ik voor de praktijk niet belangrijk, namelijk midden/ bovenarm omtrek, handdruksterkte, gewicht (geen significant verschil (P= 0.16). Er is geen verschil in opnameduur.
De conclusie was dat er een significante vermindering op overlijden was ontstaan zowel op de afdeling als na een follow-up van 4 maanden. Uitgaande dat een derde van de patiënten binnen een jaar na een heupfractuur komen te overlijden (Parker [3]) is dit een verbetering! Helaas werd in deze studie geen follow-up gedaan na een jaar na de val.
Stap 4: Apply
Conclusie
Het geven van structurele ondersteuning bij alle aspecten van voeding heeft een positief effect op de mortaliteit en op de voedingsstatus van patiënten met een heupfractuur. Het onderzoek is goed toepasbaar, omdat ook patiënten met cognitieve problemen deelnamen aan het onderzoek. In hoeverre de ondersteuning door voedingsondersteuners gegeven moet worden of door anderen gedaan kan worden blijft onduidelijk.
