Hulp bij eten en postoperatieve complicaties.

De gevonden RCT [2] is van goede kwaliteit omdat de methode van onderzoek duidelijk omschreven is. Er vond adequate randomisatie plaats met allocation concealment en intention to treat. Daarnaast staat er omschreven hoe het ziekteverloop en uitval van de ingesloten patiënten heeft plaatsgevonden. Tevens is er een duidelijke vraagstelling omschreven namelijk: Onderzoeken welke effecten optreden bij postoperatieve oudere dames met een heupfractuur indien er een verbeterde
aandacht wordt gegeven bij de maaltijd en aan voedingstatus door voedingsondersteuners. De follow-up periode was 4 maanden. Daarnaast zijn er ook patiënten geïncludeerd met cognitieve problemen. Dit is gerelateerd aan de praktijk, dus geeft een sterker bewijs van de aanbeveling.

De Resultaten

De belangrijkste resultaten bij de groep waarbij een voedingassistent was ingezet waren
– Verminderde mortaliteit 4.1 versus 10.1% ( P = 0.048). Dit effect was na een follow-up van 4 maanden nog steeds significant aantoonbaar (13.1 versus 22.9%; risicoverschil van 9,8% met een 95% betrouwbaarheidsinterval van 1.1 – 18.3). Dit betekent dat er 16 patiënten geholpen moeten worden met de maaltijd om 1 overlijden te voorkomen. Daarnaast zal deze interventie de intensiteit en het aantal complicaties doen voorkomen.
– Er vond een verbeterde energie intake plaats van 1.105 kcal bij de interventie groep versus 756 kcal/ 24 uur bij de controle groep.
Tevens worden er andere verbeteringen omschreven maar deze acht ik voor de praktijk niet belangrijk, namelijk midden/ bovenarm omtrek, handdruksterkte, gewicht (geen significant verschil (P= 0.16). Er is geen verschil in opnameduur.
De conclusie was dat er een significante vermindering op overlijden was ontstaan zowel op de afdeling als na een follow-up van 4 maanden. Uitgaande dat een derde van de patiënten binnen een jaar na een heupfractuur komen te overlijden (Parker [3]) is dit een verbetering! Helaas werd in deze studie geen follow-up gedaan na een jaar na de val.