‘Eekhof, J., De Bock, G., Le Cessie, S., & Springer, M. (2001, augustus) – beoordeling door Vanja’

Resultaten Tweeënveertig patiënten, negenenvijftig oren in vier huisartspraktijken in Nederland zijn meegenomen in dit onderzoek. De patiënten werden gerandomiseerd in een interventiegroep (22 personen, jaar van geboorte was even) en controlegroep (20 personen, geboortejaar was oneven). Ze hebben patiënten gerandomiseerd in plaats van oren omdat het onpraktisch was om individuele patiënten verschillende behandelingen voor verschillende oren aan te bieden. Het gemiddelde aantal pogingen om oren uit te spuiten in de interventiegroep was 3,0, voor de controlegroep was dit 2,4. Het verschil was niet statistisch significant. Er waren twee patiënten met één oor waarin, na vijf pogingen om oren uit te spuiten, het oorsmeer nog steeds aanwezig was: één patiënt uit de interventiegroep en één patiënt uit de controlegroep. Door middel van de checklist ‘’Beoordelingscriteria voor een randomised controlled trial (RCT)’’, een imprint van Springer Media B.V. (Offringa, Assendelft, & Scholten, 2008) zijn de resultaten inzichtelijk gemaakt. Conclusie Eekhof et al. weten dat in-vitro-onderzoeken hebben aangetoond dat water veel effectiever is dan olie, olie bleek bijna totaal ineffectief te zijn als dispergeermiddel voor oorsmeer. Een in vitro studie heeft uitgewezen dat oorsmeer binnen 15 minuten grotendeels in water uiteenvalt. Het onderzoek van Eekhof et al. toont aan dat water een snel/effectief dispergeermiddel voor oorsmeer blijkt te zijn, niet alleen in vitro maar ook in de dagelijkse praktijk met echte patiënten. De alternatieve strategie, het gebruik van water leverde vergelijkbare resultaten op als de strategie van het inbrengen van olie gedurende drie dagen en daarna nogmaals een reeks pogingen ondergaan, er is geen significant verschil in de effectiviteit van het verwijderen van oorsmeer tussen de interventie- en controlegroep. Het gebruik van water als een snel dispergeermiddel voor hardnekkig oorsmeer is een geschiktere behandeling voor de patiënt. 3.2 Eigen opinie/Methodologische kwaliteit Randomisatie op basis van geboortejaar is niet de meest betrouwbare methode, hierdoor kun je tevoren weten in welke groep een patiënt zou worden geplaatst. ‘’Voor beide strategieën werd het gemiddelde aantal pogingen berekend en vergeleken door het verschil tussen de middelen te testen, met behulp van een t-test voor onafhankelijke monsters. Gegevens werden geanalyseerd met behulp van SPSS voor Windows 9.0. De medische ethische commissie van het Leids Universitair Medisch Centrum keurde het ontwerp goed’’. (Eekhof, De Bock, Le Cessie, & Springer, 2001) Er is niet gekeken naar ervaring/aanvaardbaarheid van de patiënten. Er waren enkele patiënten die spontaan hebben aangegeven liever de klacht direct te hebben behandeld dan terug te moeten komen. Blinderen is moeilijk daar er twee verschillende interventies gebruikt werden. Ze hadden twee onafhankelijke behandelaren kunnen gebruiken. Een die zorg draagt voor de behandeling van de interventiegroep en een die zorg draagt voor de behandeling van de controlegroep onder toeziend oog van een en dezelfde beoordelaar. Tevens hadden ze ervoor kunnen kiezen om de ‘’follow-up’’/ het controleren van de gehoorgang van de patiënten na elke interventie door wederom een andere onafhankelijke behandelaar te laten doen. Bias zou aanwezig kunnen zijn daar de onderzoekers allemaal verbonden zijn met het Leids Universitair Medisch Centrum. 3.2.1 Validiteit De validiteit is beoordeeld middels de checklist ‘’Beoordelingscriteria voor een randomised controlled trial (RCT)’’, een imprint van Springer Media B.V. (Offringa, Assendelft, & Scholten, 2008). De checklist geeft een beoordeling op basis van 10 punten. Op vijf van de tien punten scoort dit artikel goed, dit houdt in dat het artikel van matige kwaliteit mag worden beschouwd. 3.2.2 Betrouwbaarheid De auteur is een hedendaagse professional, werkzaam als huisarts. In het artikel zijn gegevens ter correspondentie achtergelaten. De auteur heeft niet meer artikelen geschreven met dit onderwerp echter wel negen andere artikelen die terug te vinden zijn in PubMed. (PubMed, sd) Betreffende artikel is gepubliceerd geworden in ‘Britisch Journal of General Practice’. Er is gebruikt gemaakt van een interventiestudie met controlegroep. Op basis van al deze gegevens en het feit dat het een RCT hoog in de piramide van evidence betreft, mag ervanuit gegaan worden dat het een betrouwbaar artikel is.