Bedrust bij een pacemaker implantatie.

Methode van onderzoek:
Ceroni et al.()
publiceerden een SR met meta-analyse waarin zij 2 RCTs hebben geïncludeerd. In
totaal werden 166 patiënten geïncludeerd, 73 in de interventiegroep (3 uur bedrust na pacemaker
implantatie) en 93 in de controlegroep (24 of 36 uur bedrust na pacemaker implantatie). Deze SR
is kwalitatief goed uitgevoerd. Twee reviewers hebben onafhankelijk van elkaar de verschillende
stappen in de SR uitgevoerd. De auteurs hebben uitgebreid naar studies gezocht in zowel bestaande
databanken als in de “grey literature”. De vraagstelling is helder en de validiteit van de artikelen is
adequaat beoordeeld. Er was sprake van voldoende homogeniteit, waardoor een meta-analyse kon
worden uitgevoerd.
De gevonden RCT van Miracapillo et al.²
is opgenomen in de hierboven beschreven SR. Deze
onderzoekers publiceerden een studie met in totaal 134 patiënten. De interventiegroep bestond uit
57 patiënten die na plaatsing van de pacemaker 3 uur bedrust kregen en de controlegroep bestond
uit 77 patiënten die na plaatsing van de pacemaker 24 uur bedrust kregen. De randomisatie wordt
niet beschreven en opvallend is dat de groepen verschillend in omvang waren. Ondanks dit gegeven,
waren de groepen aan het begin van het onderzoek wel vergelijkbaar. In beide groepen waren
patiënten met single en dual chamber pacemakers geïncludeerd. Alle patiënten zijn geanalyseerd
in de groep waarin ze waren gerandomiseerd. Het onderzoek is niet geblindeerd aangezien dit niet
mogelijk is bij deze interventie.
De tweede RCT³
opgenomen in de SR includeerden 32 patiënten, 16 in de interventiegroep (3
uur bedrust na pacemaker implantatie) en 16 in de controlegroep (36 uur bedrust na pacemaker
implantatie). Deze studie lijkt goed uitgevoerd, hoewel niet alles helder wordt beschreven en
blindering onmogelijk was.

De Resultaten

De gepoolde resultaten van de SR van Ceroni et al.(1)
laten zien dat er geen significant verschil is
tussen de interventiegroep met 3 uur bedrust en de controlegroep met 24 of 36 uur bedrust m.b.t.
lead dislocaties: Relatief Risico (RR) 0.68, 95% betrouwbaarheidsinterval (BI) 0.06 tot 7.33, p=0.75.
Ook is er geen bewijs dat de duur van bedrust leidt tot minder hematoomvorming: RR 1.64, 95%
BI 0.28 tot 9.56, p=0.58. De beide studies opgenomen in deze SR geven eenduidige resultaten, die
we hieronder kort samenvatten.
De studie van Miracapillo et al.²
laat zien dat er geen statistisch significante verschillen zijn in lead
dislocaties en hematoomvorming tussen de interventie- en controlegroep. In de interventiegroep
(3 uur bedrust) werden bij 2 patiënten een dislocatie (2/57, 3.5%) en bij 1 patiënt hematoomvorming (1/57, 1.8%) gezien. In de controlegroep (24 uur bedrust) werden bij 3 patiënten een dislocatie
(3/77, 3.9%) en bij 1 patiënt (1/77, 1.3%) hematoomvorming gezien.
De studie van Simonelli et al.³
laat zien dat er geen statistisch significant verschil is tussen de
groepen in het totaal aantal complicaties na de ingreep: 37.5% en 31.3%. In beide groepen kwamen
geen lead dislocaties voor. Hematoomvorming kwam voor bij 2 patiënten in de interventiegroep
(2/16, 12.5%) en bij 1 patiënt in de controlegroep (1/16, 6.3%): Odds Ratio 2.14, 95% BI 0.17 tot 26.32.