Het verbinden van een externe fixateur.
Upload 1 februari 2010.
Auteurs
Autorisators
Nog geen autorisators.
Je werkt op een gemengde afdeling traumatologie orthopedie. Veelvuldig verpleeg je patiënten met externe fixateuren. Op dit moment verpleeg je een patiënt met externe fixateur in de pols. Je merkt dat jij en je collega’s de verzorging van de fixateur verschillend doen. Jij bent gewend om de fixateur te verzorgen met chloorhexidine gazen, je ene collega doet dat met NaCl gazen en wat peroxide en weer een ander doet er gewoon een droog gaasje omheen. Je bent bang dat vooral bij de laatste manier meer infecties optreden rondom de insteekopeningen. De patiënt raakt hier eigenlijk wel van in de war. Je belooft de patiënt uit te zoeken welke manier het beste is.
Niet ingevuld.
Search: Trip database, EBM guidelines, Cochrane library, Cinahl en Pubmed gezocht naar randomized controlled trials (RCT) naar de verzorging van een externe fixateur bij een pols fractuur. Zoektermen: pin site care, external bone fixator, external wrist fixator, pin site,dry, chlorhexidine. Resultaten: Via de Cochrane Library is er één systematic review [1], waarin één artikel [2] voldeed aan de vraag. Hetzelfde artikel werd ook via Pub Med gevonden.
De validiteit van de gevonden RCT [2] is redelijk goed te noemen. Er werd adequaat gerandomiseerd, ook werd de allocation concealment beschreven. Blindering voor patiënten en behandelaars is vrijwel onmogelijk, maar dit zou wel kunnen voor de effectbeoordelaar. In deze studie was dat niet gedaan, want de behandelaar was ook de effectbeoordelaar.
In dit onderzoek werden 120 patiënten met een instabiele distale radiusfractuur met dislocatie gerandomiseerd voor drie verschillende behandelingsgroepen nl.: wekelijks droog verbinden zonder penverzorging, dagelijks penverzorging met NaCl en peroxide (Hydrogen Peroxide) en behandeling met chloorhexidine geïmpregneerde gazen (Biopatch) rond de insteekopening van de pennen door de arts. De externe fixateuren werden tijdens het onderzoek op zes verschillende onderdelen geëvalueerd: ontsteking van de huis, cellulitis, drainage, klinisch of radiografisch bewijs van
penloslating, indicatie voor antibiotica en het voortijdig verwijderen van de externe fixateur i.v.m. infectie. Echter er wordt geen definitie van infectie gegeven, behalve het voorschrijven van antibiotica. Volgens de onderzoekers verschillen de groepen at baseline voor wat betreft open procedures, maar niet voor leeftijd. Open procedures kwamen vaker voor in de Hydrogen Peroxide en de Biopatch groep. Resultaten kunnen hierdoor worden vertekend. Er was in het onderzoek een
follow-up periode van minimaal zes maanden, en alle patiënten werden gezien totdat de externe fixateur verwijderd werd.