Het verbinden van een externe fixateur.

Upload 1 februari 2010.

Inhoud

Basisgegevens

Auteurs

  • redactie

Autorisators
Nog geen autorisators.

Stap 1: Ask

Klinisch Scenario

Je werkt op een gemengde afdeling traumatologie orthopedie. Veelvuldig verpleeg je patiënten met externe fixateuren. Op dit moment verpleeg je een patiënt met externe fixateur in de pols. Je merkt dat jij en je collega’s de verzorging van de fixateur verschillend doen. Jij bent gewend om de fixateur te verzorgen met chloorhexidine gazen, je ene collega doet dat met NaCl gazen en wat peroxide en weer een ander doet er gewoon een droog gaasje omheen. Je bent bang dat vooral bij de laatste manier meer infecties optreden rondom de insteekopeningen. De patiënt raakt hier eigenlijk wel van in de war. Je belooft de patiënt uit te zoeken welke manier het beste is.

PICO

  • P: Patiënt met een externe fixateur
  • I: Chloorhexidine gazen
  • C: Droog verbinden
  • O: Infectie

De Vraag

Stap 2: Acquire

Tabel van Terminologie

Niet ingevuld.

Zoekacties

Search: Trip database, EBM guidelines, Cochrane library, Cinahl en Pubmed gezocht naar randomized controlled trials (RCT) naar de verzorging van een externe fixateur bij een pols fractuur. Zoektermen: pin site care, external bone fixator, external wrist fixator, pin site,dry, chlorhexidine. Resultaten: Via de Cochrane Library is er één systematic review [1], waarin één artikel [2] voldeed aan de vraag. Hetzelfde artikel werd ook via Pub Med gevonden.

Geïncludeerde Studies

    1. Lethaby A, Temple J, Santy J. Pin site care for preventing infections associated with external bone fixators and pins. Cochrane Database of Systematic Reviews 2008, Issue 4. 2. Egol KA, Paksima N, Puopolo S, et al. Treatment of External Fixation Pins About the Wrist: A Prospective, Randomized Trial. The journal of bone and joint surgery. 2006;88:349-54.
    string(4) "hold"

    Stap 3: Appraise

    De Methodologie

    De validiteit van de gevonden RCT [2] is redelijk goed te noemen. Er werd adequaat gerandomiseerd, ook werd de allocation concealment beschreven. Blindering voor patiënten en behandelaars is vrijwel onmogelijk, maar dit zou wel kunnen voor de effectbeoordelaar. In deze studie was dat niet gedaan, want de behandelaar was ook de effectbeoordelaar.
    In dit onderzoek werden 120 patiënten met een instabiele distale radiusfractuur met dislocatie gerandomiseerd voor drie verschillende behandelingsgroepen nl.: wekelijks droog verbinden zonder penverzorging, dagelijks penverzorging met NaCl en peroxide (Hydrogen Peroxide) en behandeling met chloorhexidine geïmpregneerde gazen (Biopatch) rond de insteekopening van de pennen door de arts. De externe fixateuren werden tijdens het onderzoek op zes verschillende onderdelen geëvalueerd: ontsteking van de huis, cellulitis, drainage, klinisch of radiografisch bewijs van
    penloslating, indicatie voor antibiotica en het voortijdig verwijderen van de externe fixateur i.v.m. infectie. Echter er wordt geen definitie van infectie gegeven, behalve het voorschrijven van antibiotica. Volgens de onderzoekers verschillen de groepen at baseline voor wat betreft open procedures, maar niet voor leeftijd. Open procedures kwamen vaker voor in de Hydrogen Peroxide en de Biopatch groep. Resultaten kunnen hierdoor worden vertekend. Er was in het onderzoek een
    follow-up periode van minimaal zes maanden, en alle patiënten werden gezien totdat de externe fixateur verwijderd werd.

    De Resultaten

    Het aantal pencomplicaties bleek niet significant te verschillen tussen de verschillende behandelingsgroepen (Biopatch groep: 19%; Hydrogen Peroxide: 33%; en Droog verband: 18%). De belangrijkste pencomplicaties waren erytheem (24/120), cellulitis (21/120) en drainage (19/120) en waren vaak niet ernstig. In totaal 12 patiënten hadden infectie en dienden met orale antibiotica behandeld te worden, waarvan 9 in de Hydrogen Peroxide groep zaten. De rest had geen behandeling nodig. Het hogere aantal infecties bij gebruik van Hydrogen Peroxide kan veroorzaakt worden dat in deze groep meer open procedures gedaan zijn en deze patiënten daardoor een hoger infectierisico hadden.
    De leeftijd van de patiënten en de daarbij behorende comorbiditeit kan volgens de onderzoekers significant gerelateerd worden aan pencomplicaties. Zo hebben patiënten met pencomplicaties een gemiddelde leeftijd van 64 jaar en patiënten zonder pencomplicaties een gemiddelde leeftijd van 51 jaar (p = 0.04).

    Stap 4: Apply

    De Conclusie

    Er is onvoldoende bewijs om aan te geven welke penverzorging het beste is. Aan de hand van dit onderzoek lijkt geconcludeerd te kunnen worden dat droog verbinden geen verhoogd risico geeft op pencomplicaties tov de Biopatch methode. Het onderzoek is goed toepasbaar bij onze patiëntencategorie.

    De Aanbeveling

    • In afwachting van aanvullende toekomstige wetenschappelijke onderbouwing kan een externe fixateur droog verbonden worden.
    • Niveau van evidence: B

    Stap 5: Assess

    De Aanbeveling

    Ondanks een aantal tekortkomingen van de beschreven studie kan besloten worden om de pennen droog te verbinden tot er meer duidelijkheid is over en onderzoek is gedaan naar de verschillende verzorgingsstrategieën.