Background: Although hospitals attempt to minimize the use of restraints, certain cases require their application. For such patients, there is a need for novel, safe and more humane restraint systems.
Objective: To assess the acceptability and efficacy of safe enclosures in agitated hospitalized patients.
Design: Single-centered randomized controlled trial.
Setting: Community hospital.
Patients: Agitated hospitalized patients requiring restraint.
Intervention: Patients were randomized to either standard restraints or the safe enclosure. We used the SOMA Safe Enclosure.
Measurements: Perception scores of relatives, physicians, and nurses; agitation scores of patients (assessed using the Agitated Behavior Scale (ABS) and the Alcohol Withdrawal Assessment Form (AWAF)); length of stay; time in restraints; total dose of medication used to treat agitation; and injuries.
Results: Of the 49 patients randomized, 20 were assigned to the safe enclosure group and 29 were assigned to the standard restraint group. Relatives, physicians and secondary nurses rated the safe enclosure more positively than standard restraints (P < .001, P < .001, P = .023, respectively). There was no difference between groups in level of agitation (AWA at 48 hours, P = .8516; ABS at 48 hours, P = .3743); length of stay (P = .3077); time in restraints (P = .5745);or total dose of medication (anti-anxiety medications, P = .5607; anti-psychotic medications, P = .7858). There was one injury to a patient in the standard restraint group and none in the safe enclosure group.
Conclusions: For hospitalized patients requiring restraint, the SOMA Safe Enclosure is effective and more acceptable to relatives, physicians, and secondary nurses than currently used restraints.
Achtergrond: Hoewel ziekenhuizen trachten het gebruik van dwangmiddelen tot een minimum te beperken, is het in bepaalde gevallen nodig ze toe te passen. Voor dergelijke patiënten is er behoefte aan nieuwe, veilige en meer humane fixatiesystemen.
Doelstelling: Beoordelen van de aanvaardbaarheid en effectiviteit van veilige opsluitingen bij geagiteerde gehospitaliseerde patiënten.
Ontwerp: Single-centered gerandomiseerde gecontroleerde trial.
Setting: Gemeenschapsziekenhuis.
Patiënten: Geagiteerde ziekenhuispatiënten die dwangmaatregelen nodig hebben.
Interventie: Patiënten werden gerandomiseerd naar standaard dwangmaatregelen of de veilige behuizing. We gebruikten de SOMA veilige behuizing.
Metingen: Perceptiescores van familieleden, artsen en verpleegkundigen; agitatiescores van patiënten (beoordeeld met de Agitated Behavior Scale (ABS) en het Alcohol Withdrawal Assessment Form (AWAF)); verblijfsduur; tijd in fixatie; totale dosis medicatie gebruikt om agitatie te behandelen; en verwondingen.
Resultaten: Van de 49 gerandomiseerde patiënten werden er 20 toegewezen aan de safe enclosure groep en 29 aan de standard restraint groep. Familieleden, artsen en verpleegkundigen beoordeelden de veilige behuizing positiever dan de standaard dwangmaatregelen (respectievelijk P < .001, P < .001, P = .023). Er was geen verschil tussen de groepen in agitatieniveau (AWA na 48 uur, P = .8516; ABS na 48 uur, P = .3743); verblijfsduur (P = .3077); tijd in beperkingen (P = .5745); of totale dosis medicatie (anti-angstmedicatie, P = .5607; anti-psychotische medicatie, P = .7858). Er was één verwonding bij een patiënt in de standaard dwangbuisgroep en geen in de veilige opsluiting groep.
Conclusies: Voor gehospitaliseerde patiënten die in bedwang moeten worden gehouden, is de SOMA Safe Enclosure effectief en meer aanvaardbaar voor familieleden, artsen en verpleegkundigen dan de momenteel gebruikte dwangmiddelen.
